Farmakoterapia w alergicznym nieżycie nosa

W leczeniu ANN stosujemy donosowe glikokortykoteroidy, leki przeciwhistaminowe doustne i donosowe oraz kromony. 

Donosowe GKS to najskuteczniejsze leki w ANN, wpływają korzystnie na wszystkie objawy choroby (także ze strony oczu), początek działania po 2–8 h od podania leku, ale maks. efekt uzyskuje się dopiero po 2 tyg. Długotrwałe stosowanie uznaje się za bezpieczne, a głównymi objawami ubocznymi są suchość i niewielkie krwawienie z błony śluzowej nosa. Właściwa technika podawania GKS donosowych (na ścianę boczną nosa) sprzyja ich większej skuteczności i zmniejsza ryzyko skutków ubocznych. W przypadku stosowania aerozolu zaleca się przyjmowanie leku w pozycji siedzącej lub stojącej z pochyleniem głowy do przodu; w przypadku kropli – w pozycji klęku podpartego z czołem opartym o podłogę albo w leżeniu na plecach z głową zwieszoną do tyłu z krawędzi łóżka lub z głową na boku.

Leki przeciwhistaminowe podawane doustnie: najskuteczniejsze jest stosowanie profilaktyczne, przed narażeniem na alergen, działają na objawy zależne od histaminy (wodnista wydzielina, świąd, kichanie, towarzyszące objawy ze strony spojówek czy skóry). 

Donosowe leki p/histaminowe: działają tylko w obrębie nosa, a ich początek działania następuje już po 15–20 min; 

Kromony są mniej skuteczne niż GKS donosowe i leki przeciwhistaminowe; można je rozważyć w rzadkich przypadkach przeciwwskazań do stosowania innych leków zalecanych w ANN.

Leki obkurczające naczynia błony śluzowej np. ksylometazolina można zastosować w celu doraźnego szybkiego zmniejszenia niedrożności nosa (zwłaszcza przed donosowym podaniem GKS) Leków tych nie należy stosować przewlekle (>5 dni) ani jako leki pierwszego wyboru.

Aktualnie wytyczne preferują leki donosowe będące połączeniem donosowego sterydu i leku p/histaminowego.